Bill Canfield, een forse, autoritaire man exploiteert een oude stoomboot op de Mississippi. De concurrentie, een fonkelnieuwe boot van de rijke bankier John King, dreigt Canfield echter te ruïneren. Deze laatste verwacht alle heil van de komst van zijn zoon die hij in jaren niet meer gezien heeft. Maar Bill Junior blijkt een dromerige bleke jongeman te zijn (Buster Keaton), die tot overmaat van ramp verliefd is op de dochter van de gehate concurrent.

BL!NDMAN haalt meer uit de saxofoon dan zijn maker wellicht ooit heeft kunnen vermoeden. Eric Sleichim laat de saxofonisten net zo goed gebruik maken van de snierpende veertjes en slaande mechanieken van het instrument als van de tonale kwaliteiten waarmee het gezegend is. Ze kneden klanken van kleppen tot volle tonen of laten plof- en smakgeluiden uit hun sax opborrelen als meeslepende melodieën.

In de film strijdt Buster Keaton op zijn eigen onvervalste manier tegen zijn verleden. In 1898 wordt de driejarige Joseph Francis ‘Buster’ Keaton door een wervelwind uit zijn bed gelicht en komt pardoes, maar ongedeerd, op straat terecht. De spectaculaire stormscène in ‘Steamboat Bill Junior’ is niet de enige verwijzing naar Keatons jeugd. In de film klaagt hij op meesterlijke en komische wijze de scheefgelopen relatie met zijn vader aan: een variétéartiest die zijn zoon van kinds af aan allerlei acrobatieën én een hels werkritme oplegde.

CREDITS

Artistieke leiding en arrangementen Eric Sleichim • Spel BL!NDMAN [sax]: Pieter Pellens, Hendrik Pellens, Piet Rebel en Sebastiaan Cooman •
Productie BL!NDMAN • in coproductie met Kunstencentrum Vooruit • met de steun van Koninklijk Filmarchief • Met steun van De Vlaamse Gemeenschap en VGC